De eerste twee Epagneul Français in Friesland

Elue de la Cour des Perdrix & Gri-Gri de la Cour des Perdrix

Lotje was de eerst hond in mijn leven, een kruizing tussen een Duitse Staande Korthaar en een Drentse Patrijs. Ze zag eruit als de Duitse Staande Korthaar maar had het karakter van een Drent. Nadat zij naar de eeuwige jachtvelden was gegaan vonden mijn ouders dat we toch een nieuw viervoeter in huis moesten hebben. We woonden midden in de weilanden aan een weggetje met de buren op zo’n 100 meter. Een hond zou ons tenminste waarschuwen bij verdachte zaken rond ons huis en indringers afschrikken. Het hoefde geen waakhond te zijn want dat vertrouwden mijn ouders niet bij drie opgroeide kinderen. Na lang zoeken in de boeken (internet was er in die tijd niet) waren ze uit gekomen op een Drentse Patrijs. Om dit ras te bekijken en met liefhebbers in gesprek te komen gingen mijn ouders naar de Paasshow in Leeuwarden, een exterieurkeuring waar vele rassen aanwezig waren. Lopend tussen alle honden liepen mijn ouders tegen de Epagneul Français aan. Ze zijn het gesprek aangegaan met de eigenaar want dit ras vonden ze eleganter dan de Drent. De kop/het hoofd, blik en beharing sprak hen meer aan dan de Drent. Na deze show zijn ze zich gaan verdiepen in dit ras, het was en is nog steeds een niet zo bekent (klein in aantal) ras in Nederland. Mijn ouders zijn naar Clubdag gegaan van de toenmalige Nederlandse Club Epagneul Français (NCEF). Er liepen daar tientallen honden door elkaar, geen geblaf, geen gegrom en hoe de honden op de vele jonge kinderen reageren in het spelelement van de dag gaf toch wel de doorslag, er zou een Epagneul Franais in huize Voogd komen. Ze melden zich aan bij de pupbemiddeling van de NCEF en na een paar maanden was er een nest in Nederland waar zij een pup uitmochten zoeken. De naam van de pup moest beginnen met een ‘E’. Mijn ouders wilden graag een Franse naam met een betekenis voor deze hond. Ze zochten de naam uit met het Franse woordenboek want het was toch een Franse jachthond. Het werd ‘Elue’ en de naam betekent “uitverkorene”. Zo is de ‘eerste’ traditie in namen zoeken en geven ontstaan. Na een aantal jaren kwam de tweede Epagneul naar Friesland deze kreeg de naam ‘Gri-Gri’. Gri-Gri betekent “talisman/geluk”. Bij hun latere honden stappen ze af van de traditie, een Franse naam met betekenis want ze kregen een Friese kennelnaam en zo werden de hondennamen ook Fries. Ik heb de traditie met Franse namen met een betekenis behouden.

De tekening hierboven hebben wij als kinderen aan hen gegeven voor hun 25-jarig huwelijksfeest. De tekening is gemaakt door Joop Overvoorde.